карбана́рый

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карбана́рый карбана́рыі
Р. карбана́рыя карбана́рыяў
Д. карбана́рыю карбана́рыям
В. карбана́рыя карбана́рыяў
Т. карбана́рыем карбана́рыямі
М. карбана́рыю карбана́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карбана́рый м., ист. карбона́рий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карбана́рый, ‑я, м.

Член тайнага таварыства, заснаванага ў Італіі ў пачатку 19 ст. для барацьбы супраць чужаземнага прыгнёту, за ўз’яднанне Італіі.

[Іт. carbonaro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбона́рий ист. карбана́рый, -рыя м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)