карата́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карата́жнік |
карата́жнікі |
| Р. |
карата́жніка |
карата́жнікаў |
| Д. |
карата́жніку |
карата́жнікам |
| В. |
карата́жніка |
карата́жнікаў |
| Т. |
карата́жнікам |
карата́жнікамі |
| М. |
карата́жніку |
карата́жніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карата́жнік м. карота́жник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карата́жнік, ‑а, м.
Той, хто праводзіць каратаж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карота́жник геол. карата́жнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)