карані́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карані́сты |
карані́стая |
карані́стае |
карані́стыя |
| Р. |
карані́стага |
карані́стай
карані́стае |
карані́стага |
карані́стых |
| Д. |
карані́стаму |
карані́стай |
карані́стаму |
карані́стым |
| В. |
карані́сты (неадуш.)
карані́стага (адуш.) |
карані́стую |
карані́стае |
карані́стыя (неадуш.)
карані́стых (адуш.) |
| Т. |
карані́стым |
карані́стай
карані́стаю |
карані́стым |
карані́стымі |
| М. |
карані́стым |
карані́стай |
карані́стым |
карані́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карані́сты корни́стый, изоби́лующий корня́ми
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карані́сты, ‑ая, ‑ае.
1. З вялікай колькасцю добра развітых каранёў (пра расліны, дрэвы). Караністая расада.
2. Пакрыты, пераплецены каранямі дрэў (пра дарогу і пад.). Я націскаў, як толькі мог, на педалі, .. але ўсё роўна ўцячы ад дажджу не ўдалося, — дарога скрозь вузкая, караністая. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)