карані́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карані́сты карані́стая карані́стае карані́стыя
Р. карані́стага карані́стай
карані́стае		 карані́стага карані́стых
Д. карані́стаму карані́стай карані́стаму карані́стым
В. карані́сты (неадуш.)
карані́стага (адуш.)		 карані́стую карані́стае карані́стыя (неадуш.)
карані́стых (адуш.)
Т. карані́стым карані́стай
карані́стаю		 карані́стым карані́стымі
М. карані́стым карані́стай карані́стым карані́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карані́сты корни́стый, изоби́лующий корня́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карані́сты, ‑ая, ‑ае.

1. З вялікай колькасцю добра развітых каранёў (пра расліны, дрэвы). Караністая расада.

2. Пакрыты, пераплецены каранямі дрэў (пра дарогу і пад.). Я націскаў, як толькі мог, на педалі, .. але ўсё роўна ўцячы ад дажджу не ўдалося, — дарога скрозь вузкая, караністая. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карані́сты

1. mit stárken Wúrzeln, fest verwúrzelt; (пакрыты каранямі) wúrzelreich, mit Wúrzeln bedéckt [durchwáchsen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

korzenisty

карнявісты, караністы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)