шарыя́т, -у, М -рыя́це, м.

Звод мусульманскіх рэлігійных, юрыдычных, бытавых правіл, заснаваных на Каране.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кара́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кара́н
Р. Кара́на
Д. Кара́ну
В. Кара́н
Т. Кара́нам
М. Кара́не

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шарыя́т, ‑у, М ‑рыяце, м.

Звод рэлігійных, бытавых правіл і юрыдычных норм феадальнага права, заснаваных на каране і пашыраных у некаторых мусульманскіх дзяржавах.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)