Кара́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кара́н
Р. Кара́на
Д. Кара́ну
В. Кара́н
Т. Кара́нам
М. Кара́не

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)