карана́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Урачыстая цырымонія ўскладання кароны на манарха, які ўступае на прастол.

|| прым. каранацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карана́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карана́цыя карана́цыі
Р. карана́цыі карана́цый
Д. карана́цыі карана́цыям
В. карана́цыю карана́цыі
Т. карана́цыяй
карана́цыяю		 карана́цыямі
М. карана́цыі карана́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карана́цыя ж. корона́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карана́цыя, ‑і, ж.

Урачыстая цырымонія ўскладання кароны на манарха, які ўступае на прастол. Каранацыя цара.

[Лац. coronatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рок-карана́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рок-карана́цыя
Р. рок-карана́цыі
Д. рок-карана́цыі
В. рок-карана́цыю
Т. рок-карана́цыяй
рок-карана́цыяю
М. рок-карана́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

корона́ция карана́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

венча́ние ср.

1. (вступление в брак) церк. вянча́нне, -ння ср., шлюб, род. шлю́бу м.;

2. (коронование) ист. каранава́нне, -ння ср., карана́цыя, -цыі ж., вянча́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)