карале́ўскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да караля (у 1 знач.) і каралевы (у 1, 2 знач.), належыць ім. Каралеўская ўлада. Каралеўскае войска. Каралеўскі палац.

2. У шахматах — які знаходзіцца на той палове дошкі, дзе кароль. Каралеўскі фланг. Каралеўская пешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карале́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карале́ўскі карале́ўская карале́ўскае карале́ўскія
Р. карале́ўскага карале́ўскай
карале́ўскае		 карале́ўскага карале́ўскіх
Д. карале́ўскаму карале́ўскай карале́ўскаму карале́ўскім
В. карале́ўскі (неадуш.)
карале́ўскага (адуш.)		 карале́ўскую карале́ўскае карале́ўскія (неадуш.)
карале́ўскіх (адуш.)
Т. карале́ўскім карале́ўскай
карале́ўскаю		 карале́ўскім карале́ўскімі
М. карале́ўскім карале́ўскай карале́ўскім карале́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́цэ-карале́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ві́цэ-карале́ўскі ві́цэ-карале́ўская ві́цэ-карале́ўскае ві́цэ-карале́ўскія
Р. ві́цэ-карале́ўскага ві́цэ-карале́ўскай
ві́цэ-карале́ўскае		 ві́цэ-карале́ўскага ві́цэ-карале́ўскіх
Д. ві́цэ-карале́ўскаму ві́цэ-карале́ўскай ві́цэ-карале́ўскаму ві́цэ-карале́ўскім
В. ві́цэ-карале́ўскі
ві́цэ-карале́ўскага		 ві́цэ-карале́ўскую ві́цэ-карале́ўскае ві́цэ-карале́ўскія
ві́цэ-карале́ўскіх
Т. ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскай
ві́цэ-карале́ўскаю		 ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскімі
М. ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскай ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мана́рхія, ‑і, ж.

Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе — манарху, а таксама дзяржава з такой формай кіравання. Абмежаваная манархія. Неабмежаваная манархія.

•••

Абсалютная манархія — манархія, у якой уся ўлада належыць толькі манарху.

Канстытуцыйная манархія — форма дзяржаўнага ладу, пры якім улада манарха абмежавана канстытуцыяй.

Саслоўная манархія — форма феадальнай дзяржавы, пры якой каралеўская ўлада апіралася на органы прадстаўніцтва дваран, духавенства і гараджан.

[Ад грэч. monarchia — адзінаўладства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змея́ змяя́, род. змяі́ ж., вужа́ка, -кі ж.;

грему́чая змея́ грыму́чая змяя́;

короле́вская змея́ карале́ўская змяя́;

очко́вая змея́ змяя́-акуля́рніца, ко́бра;

◊

пригре́ть змею́ на груди́ прыгрэ́ць змяю́ за па́зухай;

змея́ подколо́дная змяя́ падкало́дная.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)