кара́лавы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́лавы кара́лавая кара́лавае кара́лавыя
Р. кара́лавага кара́лавай
кара́лавае		 кара́лавага кара́лавых
Д. кара́лаваму кара́лавай кара́лаваму кара́лавым
В. кара́лавы (неадуш.)
кара́лавага (адуш.)		 кара́лавую кара́лавае кара́лавыя (неадуш.)
кара́лавых (адуш.)
Т. кара́лавым кара́лавай
кара́лаваю		 кара́лавым кара́лавымі
М. кара́лавым кара́лавай кара́лавым кара́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кара́лавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́лавы кара́лавая кара́лавае кара́лавыя
Р. кара́лавага кара́лавай
кара́лавае		 кара́лавага кара́лавых
Д. кара́лаваму кара́лавай кара́лаваму кара́лавым
В. кара́лавы (неадуш.)
кара́лавага (адуш.)		 кара́лавую кара́лавае кара́лавыя (неадуш.)
кара́лавых (адуш.)
Т. кара́лавым кара́лавай
кара́лаваю		 кара́лавым кара́лавымі
М. кара́лавым кара́лавай кара́лавым кара́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шэраг падводных або выступаючых з вады скалістых узвышэнняў марскога дна.

Каралавыя рыфы.

|| прым. ры́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́лавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да карала (у 1 знач.); утвораны з каралаў. Каралавыя паліпы. Каралавы рыф. // Зроблены з каралаў (у 2 знач.). Каралавы бранзалет.

2. Ярка-чырвоны, колеру карала. Каралавыя губы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Марская жывёліна, якая жыве нерухомымі калоніямі на скалах; род паліпаў.

2. Вапнавае адкладанне некаторых відаў гэтых жывёлін — чырвоны, ружовы або белы камень, які пасля апрацоўкі выкарыстоўваецца як упрыгожанне.

Пацеркі з каралаў.

|| прым. кара́лавы, -ая, -ае.

Каралавыя рыфы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гарна́ткі ’каралавыя пацеркі’ (Касп.). Ці не з *гранаткі (да грана́т ’назва мінералу’)? У польск. мове ў значэнні ’напаўкаштоўны камень’ у XV–XVII стст. ужывалася форма granatek (гл. Слаўскі, 1, 338).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рыф I м. (возвышение морского дна) риф;

кара́лавыя ры́фы — кора́лловые ри́фы

рыф II м., мор. риф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)