кара́кулі, -ляў, адз. кара́куля, -і, ж.

Неразборлівыя, няўмела ці няўдала напісаныя літары.

У сшытку адны к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́кулі, -ляў (ед. кара́куля ж.) кара́кули

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́кулі, ‑куль; адз. каракуля, ‑і, ж.

Неразборлівыя, няўмела або нядбайна напісаныя літары. Дзіцячыя каракулі. □ Зоя часта круцілася і штурхалася, ад чаго ў Галі з-пад пяра выскаквалі не літары, а нейкія смешныя каракулі. Якімовіч.

[Ад цюрк. кара — чорны і кол — рука, почырк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́куля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кара́куля кара́кулі
Р. кара́кулі кара́куляў
Д. кара́кулі кара́кулям
В. кара́кулю кара́кулі
Т. кара́куляй
кара́куляю		 кара́кулямі
М. кара́кулі кара́кулях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крамзо́лі, -яў, адз. крамзо́ля, -і, ж. (разм.).

Невыразна, непрыгожа напісанае; каракулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́куль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кара́куль
Р. кара́кулю
Д. кара́кулю
В. кара́куль
Т. кара́кулем
М. кара́кулі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крамзо́лі, ‑яў; адз. крамзоля, ‑і, ж.

Разм. Невыразна, непрыгожа напісаныя літары; каракулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крамзо́лі ’каракулі’ (ТСБМ). Гл. крэмзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Грымзо́лі ’крымзолі, каракулі’ (БРС), таксама крымзо́лі, грымзуль ’непрыгожае пісьмо’ (Сцяшк. МГ). Запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. gryzmolić ’пісаць каракулямі’, gryzmoły ’каракулі’ (польск. словы да gryźć; падрабязна Слаўскі, 1, 363–364).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кара́кули мн. крамзо́лі, -ляў, ед. крамзо́ля, -лі ж., кара́кулі, -ляў, ед. кара́куля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)