кара́кулевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́кулевы кара́кулевая кара́кулевае кара́кулевыя
Р. кара́кулевага кара́кулевай
кара́кулевае		 кара́кулевага кара́кулевых
Д. кара́кулеваму кара́кулевай кара́кулеваму кара́кулевым
В. кара́кулевы (неадуш.)
кара́кулевага (адуш.)		 кара́кулевую кара́кулевае кара́кулевыя (неадуш.)
кара́кулевых (адуш.)
Т. кара́кулевым кара́кулевай
кара́кулеваю		 кара́кулевым кара́кулевымі
М. кара́кулевым кара́кулевай кара́кулевым кара́кулевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кара́кулевы кара́кулевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́кулевы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з каракулю. Каракулевы каўнер. Каракулевая папаха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́куль, -ю, м.

Каштоўныя шкуркі ягнят каракульскіх авечак.

|| прым. кара́кулевы, -ая, -ае.

Каракулевае футра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́кулевый кара́кулевы;

кара́кулевый мех кара́кулевае фу́тра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каўне́р, ‑няра, м.

Верхняя, часцей прышыўная частка адзення, якая прылягае да шыі. Вышыты каўнер. Каракулевы каўнер. Паставіць каўнер. □ Шэрае летняе паліто .. [Зараніка] стала плямістым, капялюш намок, і з абвіслых палёў сцякала за каўнер вада. Хадкевіч. Каўнер ціснуў горла, замінаў гаварыць. Мележ.

•••

Браць (узяць) за каўнер гл. браць.

За каўнер не капае гл. капаць.

Закласці за каўнер гл. закласці.

[Ням. Kolner.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)