карака́ціца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карака́ціца |
карака́ціцы |
| Р. |
карака́ціцы |
карака́ціц |
| Д. |
карака́ціцы |
карака́ціцам |
| В. |
карака́ціцу |
карака́ціц |
| Т. |
карака́ціцай
карака́ціцаю |
карака́ціцамі |
| М. |
карака́ціцы |
карака́ціцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
галавано́гі, -ая, -ае.
1. 3 выразна акрэсленай галавой і шчупальцамі вакол рота.
Г. малюск.
2. у знач. наз. галавано́гія, -іх. Клас марскіх малюскаў са шчупальцамі вакол рота (васьміногі, кальмары, каракаціцы і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)