кара́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кара́к |
кара́кі |
| Р. |
кара́ка |
кара́каў |
| Д. |
кара́ку |
кара́кам |
| В. |
кара́ка |
кара́каў |
| Т. |
кара́кам |
кара́камі |
| М. |
кара́ку |
кара́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кара́кскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да карака, каракаў, належыць ім. Каракская мова. Каракскі пасёлак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)