караго́дзіць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
караго́джу |
караго́дзім |
| 2-я ас. |
караго́дзіш |
караго́дзіце |
| 3-я ас. |
караго́дзіць |
караго́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
караго́дзіў |
караго́дзілі |
| ж. |
караго́дзіла |
| н. |
караго́дзіла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
караго́дзячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
караго́дзіць несов. хорово́дить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
караго́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.
Вадзіць карагод. Скакалі, карагодзілі [маскі] І пляскалі. А я маўчаў, Замкнуўшы ў сэрцы крык. Макаль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зы́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Разм. Гушкаць, то падымаючы, то апускаючы. Зыбаць дзіця. □ Турбот нямала ў Нёмана заўсёды. Спяшаецца з пагоркаў ён, з далін, Каб зыбаць караблі на быстрых водах І карагодзіць лопасці турбін. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)