караго́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.
Вадзіць карагод. Скакалі, карагодзілі [маскі] І пляскалі. А я маўчаў, Замкнуўшы ў сэрцы крык. Макаль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)