карабіне́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карабіне́рны |
карабіне́рная |
карабіне́рнае |
карабіне́рныя |
| Р. |
карабіне́рнага |
карабіне́рнай
карабіне́рнае |
карабіне́рнага |
карабіне́рных |
| Д. |
карабіне́рнаму |
карабіне́рнай |
карабіне́рнаму |
карабіне́рным |
| В. |
карабіне́рны (неадуш.)
карабіне́рнага (адуш.) |
карабіне́рную |
карабіне́рнае |
карабіне́рныя (неадуш.)
карабіне́рных (адуш.) |
| Т. |
карабіне́рным |
карабіне́рнай
карабіне́рнаю |
карабіне́рным |
карабіне́рнымі |
| М. |
карабіне́рным |
карабіне́рнай |
карабіне́рным |
карабіне́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карабіне́рны карабине́рный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карабіне́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да карабінераў, складаецца з карабінераў. Карабінерны полк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карабіне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У Заходняй Еўропе і Расіі да сярэдзіны 19 ст.: узброены карабінам салдат-стралок.
2. Жандар у Італіі.
|| прым. карабіне́рны, -ая, -ае.
К. полк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карабине́рный карабіне́рны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)