назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Карабко́ў | |
| Карабка́м | |
| Карабка́мі | |
| Карабка́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Карабко́ў | |
| Карабка́м | |
| Карабка́мі | |
| Карабка́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карабо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| карабо́к | ||
| карабка́ | карабко́ў | |
| карабку́ | карабка́м | |
| карабо́к | ||
| карабко́м | карабка́мі | |
| карабку́ | карабка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
калекцыяні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Збіраць калекцыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ца́цачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да цацкі, цацак.
2. Які з’яўляецца цацкай, прызначаецца для гульні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пралі́ць, ‑лью, ‑льеш, ‑лье; ‑льём, ‑льяце і ‑лію, ‑ліеш, ‑ліе; ‑ліём, ‑ліяце;
Разліць.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)