карабе́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карабе́льны |
карабе́льная |
карабе́льнае |
карабе́льныя |
| Р. |
карабе́льнага |
карабе́льнай
карабе́льнае |
карабе́льнага |
карабе́льных |
| Д. |
карабе́льнаму |
карабе́льнай |
карабе́льнаму |
карабе́льным |
| В. |
карабе́льны (неадуш.)
карабе́льнага (адуш.) |
карабе́льную |
карабе́льнае |
карабе́льныя (неадуш.)
карабе́льных (адуш.) |
| Т. |
карабе́льным |
карабе́льнай
карабе́льнаю |
карабе́льным |
карабе́льнымі |
| М. |
карабе́льным |
карабе́льнай |
карабе́льным |
карабе́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карабе́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да карабля, належыць караблю. Карабельныя снасці. Карабельны журнал. Карабельны грум. // Які служыць на караблі. Карабельны ўрач. // Прызначаны для будаўніцтва і рамонту караблёў. Карабельная сталь. Карабельная верф.
•••
Карабельны лес гл. лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
снасць ж., в разн. знач. снасть;
рыбало́ўная с. — рыболо́вная снасть;
карабе́льныя ~ці — корабе́льные сна́сти;
◊ хто е́дзе на ~ці, а хто на шча́сці — посл. кто е́дет на сна́сти, а кто на сча́стье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)