карабе́йнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карабе́йнік карабе́йнікі
Р. карабе́йніка карабе́йнікаў
Д. карабе́йніку карабе́йнікам
В. карабе́йніка карабе́йнікаў
Т. карабе́йнікам карабе́йнікамі
М. карабе́йніку карабе́йніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)