капіталі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
капіталі́ст |
капіталі́сты |
| Р. |
капіталі́ста |
капіталі́стаў |
| Д. |
капіталі́сту |
капіталі́стам |
| В. |
капіталі́ста |
капіталі́стаў |
| Т. |
капіталі́стам |
капіталі́стамі |
| М. |
капіталі́сце |
капіталі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капіталі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
1. Уласнік капіталу, сродкаў вытворчасці, які выкарыстоўвае наёмную працу.
2. Багаты, разбагацелы чалавек (разм., жарт.).
|| ж. капіталі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).
|| прым. капіталісты́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
капіталі́ст м. капитали́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капіталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Прадстаўнік пануючага класа капіталістычнага грамадства, які валодае капіталам і атрымлівае прыбавачную вартасць шляхам эксплуатацыі наёмнай працы. Клас капіталістаў.
2. Разм. Багацей, багатыр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капитали́ст капіталі́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
імперыялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Буйны капіталіст, палітычны дзеяч эпохі імперыялізму.
|| прым. імперыялі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
горназаво́дчык, ‑а, м.
Капіталіст, уладальнік горнага завода.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
горнапрамысло́вец, ‑лоўца, м.
Капіталіст, уладальнік горных промыслаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вуглепрамысло́вец, ‑лоўца, м.
Капіталіст-уласнік вугальных прадпрыемстваў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суднапрамысло́вец, ‑лоўца, м.
Прадпрыемец-капіталіст у галіне суднабудавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)