капіта́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капіта́л капіта́лы
Р. капіта́лу капіта́лаў
Д. капіта́лу капіта́лам
В. капіта́л капіта́лы
Т. капіта́лам капіта́ламі
М. капіта́ле капіта́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кругаабаро́т, -у, М -ро́це, м.

Працэс, які заканчваецца зваротам да зыходнага становішча.

К. капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аліга́рх, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прадстаўнік буйнога, манапалістычнага капіталу.

Расійскі а.

2. Правіцель алігархіі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дывідэ́нд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбытак, які атрымліваецца акцыянерамі прапарцыянальна ўкладзенаму капіталу.

|| прым. дывідэ́ндны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інвесты́тар, ‑а, м.

Асоба, якая робіць доўгатэрміновыя ўкладанні капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імігра́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. імігрыраваць; перасяленне ў чужую краіну на пастаяннае або часовае жыхарства.

2. зб. Імігранты.

•••

Іміграцыя капіталу — прыліў у якую‑н. краіну іншаземнага капіталу.

[Ад лац. immigro — усяляюся.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манапалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, прадпрыемства, што карыстаюцца манаполіяй у якой-н. галіне.

2. Прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

|| прым. манапалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акумуля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Збіранне. накапленне, канцэнтраванне. Акумуляцыя энергіі. Акумуляцыя капіталу.

[Лац. accumulatio — накапленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фондаёмістасць, ‑і, ж.

Вартасць вытворчых асноўных фондаў (асноўнага капіталу) на адзінку прадукцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фондаадда́ча, ‑ы, ж.

Выпуск прадукцыі на адзінку вартасці вытворчых асноўных фондаў (асноўнага капіталу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)