капі́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
капі́рка |
капі́ркі |
| Р. |
капі́ркі |
капі́рак |
| Д. |
капі́рцы |
капі́ркам |
| В. |
капі́рку |
капі́ркі |
| Т. |
капі́ркай
капі́ркаю |
капі́ркамі |
| М. |
капі́рцы |
капі́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капі́рка ж., разг. копи́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Капіравальная папера. Пісаць пад капірку. □ З канапы Валодзя дастаў пішучую машынку, падрыхтаваў паперу, капірку і пачаў друкаваць зводку. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
копи́рка разг. капі́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)