капры́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. капры́зны капры́зная капры́знае капры́зныя
Р. капры́знага капры́знай
капры́знае		 капры́знага капры́зных
Д. капры́знаму капры́знай капры́знаму капры́зным
В. капры́зны (неадуш.)
капры́знага (адуш.)		 капры́зную капры́знае капры́зныя (неадуш.)
капры́зных (адуш.)
Т. капры́зным капры́знай
капры́знаю		 капры́зным капры́знымі
М. капры́зным капры́знай капры́зным капры́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капры́зны

1. (о человеке, его вкусах, желаниях) капри́зный; привере́дливый; прихотли́вый;

2. (о природе) капри́зный; (о растениях — ещё) прихотли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капры́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Свавольны, наравісты, з капрызамі. Капрызнае дзіця. Капрызны чалавек. // Які выражае капрыз. Капрызны голас. Капрызны твар. □ [Акушэрка] сустракала Сяргея больш стрымана, крывячы ў ледзь прыкметнай усмешцы.. капрызны маленькі рот. Сіўцоў.

2. перан. Поўны нечаканых перамен, выпадковасцей; няўстойлівы. Капрызны лёс. Капрызнае надвор’е. □ Нёман стромкі, капрызны, а па ім — плыты, бясконца плыты... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капры́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Беспадстаўнае, але настойлівае жаданне, патрабаванне чаго-н., недарэчная задума, дзівацтва.

Дзіцячы к.

2. перан., чаго. Што-н. нечаканае, выпадковае ў той ці іншай сферы жыцця.

К. моды.

К. прыроды.

|| прым. капры́зны, -ая, -ае.

Капрызнае надвор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́сла-капры́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кі́сла-капры́зны кі́сла-капры́зная кі́сла-капры́знае кі́сла-капры́зныя
Р. кі́сла-капры́знага кі́сла-капры́знай
кі́сла-капры́знае		 кі́сла-капры́знага кі́сла-капры́зных
Д. кі́сла-капры́знаму кі́сла-капры́знай кі́сла-капры́знаму кі́сла-капры́зным
В. кі́сла-капры́зны (неадуш.)
кі́сла-капры́знага (адуш.)		 кі́сла-капры́зную кі́сла-капры́знае кі́сла-капры́зныя (неадуш.)
кі́сла-капры́зных (адуш.)
Т. кі́сла-капры́зным кі́сла-капры́знай
кі́сла-капры́знаю		 кі́сла-капры́зным кі́сла-капры́знымі
М. кі́сла-капры́зным кі́сла-капры́знай кі́сла-капры́зным кі́сла-капры́зных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капри́зный капры́зны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капры́знік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Капрызны чалавек, капрыза.

|| ж. капры́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

своенра́вный нату́рысты, нараві́сты, капры́зны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перабо́рлівы, -ая, -ае (разм.).

Вельмі патрабавальны, капрызны пры выбары каго-, чаго-н.

П. да яды.

|| наз. перабо́рлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капры́знік, ‑а, м.

Капрызны чалавек, капрыза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)