канюшы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канюшы́нны канюшы́нная канюшы́ннае канюшы́нныя
Р. канюшы́ннага канюшы́ннай
канюшы́ннае		 канюшы́ннага канюшы́нных
Д. канюшы́ннаму канюшы́ннай канюшы́ннаму канюшы́нным
В. канюшы́нны (неадуш.)
канюшы́ннага (адуш.)		 канюшы́нную канюшы́ннае канюшы́нныя (неадуш.)
канюшы́нных (адуш.)
Т. канюшы́нным канюшы́ннай
канюшы́ннаю		 канюшы́нным канюшы́ннымі
М. канюшы́нным канюшы́ннай канюшы́нным канюшы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канюшы́нны кле́верный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канюшы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канюшыны. Канюшыннае насенне. Канюшынная атава. // Засеяны канюшынай. Канюшыннае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канюшы́на, -ы, ж.

Кармавая травяністая расліна сямейства бабовых з трайчастым лісцем і шарападобнымі кветкамі.

|| прым. канюшы́нны, -ая, -ае і канюшы́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́верный канюшы́нны, канюшы́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канюшы́навы, см. канюшы́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канюшы́навы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і канюшынны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семяе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жучок, які пашкоджвае насенне (раслін). Канюшынны семяед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)