Канюхі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Канюхі́
Р. Канюхо́ў
Д. Канюха́м
В. Канюхі́
Т. Канюха́мі
М. Канюха́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каню́х

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каню́х канюхі́
Р. канюха́ канюхо́ў
Д. канюху́ канюха́м
В. канюха́ канюхо́ў
Т. канюхо́м канюха́мі
М. канюху́ канюха́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канюхо́ўскі

‘ад Канюхі´’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канюхо́ўскі канюхо́ўская канюхо́ўскае канюхо́ўскія
Р. канюхо́ўскага канюхо́ўскай
канюхо́ўскае
канюхо́ўскага канюхо́ўскіх
Д. канюхо́ўскаму канюхо́ўскай канюхо́ўскаму канюхо́ўскім
В. канюхо́ўскі (неадуш.)
канюхо́ўскага (адуш.)
канюхо́ўскую канюхо́ўскае канюхо́ўскія (неадуш.)
канюхо́ўскіх (адуш.)
Т. канюхо́ўскім канюхо́ўскай
канюхо́ўскаю
канюхо́ўскім канюхо́ўскімі
М. канюхо́ўскім канюхо́ўскай канюхо́ўскім канюхо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узру́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.

1. каго. Вельмі моцна ўсхваляваць; устрывожыць. Максіму шмат разоў пісалі пра гераічную смерць бацькі, але напамінак маці неяк асабліва ўзрушыў яго. Шамякін. Над .. балотам аж стогнуць канюхі. .. Узрушыў іх нехта, носяцца, выпрастаўшы крылы. Пташнікаў. Хто ж такі Мартын Рыль, чый арышт узрушыў новага войта? Колас. Песня з-за сцяны ўзрушыла мяне, давяла да нейкай унікальнай хваробы, якую ніякі доктар не адгадае і не вылечыць. Дуброўскі.

2. што. Разм. Узрыхліць, узварушыць паверхню чаго‑н. Узрушыць зямлю па градах. Вецер узрушыў гладзь возера. // перан. Пазбавіць устойлівасці, трываласці; пахіснуць. Хіба не магло так здарыцца, што сярод .. [бальшавікоў] убачылі б мы і Пуліхава, калі б толькі да дзён, што ўзрушылі свет, яму выпала дажыць!.. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)