назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Канюхо́ў | |
| Канюха́м | |
| Канюха́мі | |
| Канюха́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Канюхо́ў | |
| Канюха́м | |
| Канюха́мі | |
| Канюха́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каню́х
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| каню́х | ||
| канюха́ | канюхо́ў | |
| канюху́ | канюха́м | |
| канюха́ | канюхо́ў | |
| канюхо́м | канюха́мі | |
| канюху́ | канюха́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
канюхо́ўскі
‘ад
прыметнік, адносны
| канюхо́ўскі | канюхо́ўская | канюхо́ўскае | канюхо́ўскія | |
| канюхо́ўскага | канюхо́ўскай канюхо́ўскае |
канюхо́ўскага | канюхо́ўскіх | |
| канюхо́ўскаму | канюхо́ўскай | канюхо́ўскаму | канюхо́ўскім | |
| канюхо́ўскі ( канюхо́ўскага ( |
канюхо́ўскую | канюхо́ўскае | канюхо́ўскія ( канюхо́ўскіх ( |
|
| канюхо́ўскім | канюхо́ўскай канюхо́ўскаю |
канюхо́ўскім | канюхо́ўскімі | |
| канюхо́ўскім | канюхо́ўскай | канюхо́ўскім | канюхо́ўскіх | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узру́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)