ка́ньканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́ньканне ка́ньканні
Р. ка́нькання ка́ньканняў
Д. ка́ньканню ка́ньканням
В. ка́ньканне ка́ньканні
Т. ка́ньканнем ка́ньканнямі
М. ка́ньканні ка́ньканнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́ньканне ср., разг. каню́ченье, кля́нченье; попроша́йничанье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́нькаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Назойліва прасіць аб чым-н., скардзіцца на што-н.

|| наз. ка́ньканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каню́ченье прост. ка́ньканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́нченье разг. кле́нчанне, -ння ср., ка́ньканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попроша́йничанье

1. (нищенство) жабрава́нне, -ння ср.;

2. (надоедливая просьба) папраша́йнічанне, -ння ср.; ка́ньканне, -ння ср., кле́нчанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попроша́йничество

1. жабрава́нне, -ння ср., жабра́цтва, -ва ср.;

2. (надоедливое приставание с просьбами) папраша́йніцтва, -ва ср.; ка́ньканне, -ння ср., кле́нчанне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)