ка́ньканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ка́ньканне | ка́ньканні | |
ка́нькання | ка́ньканняў | |
ка́ньканню | ка́ньканням | |
ка́ньканне | ка́ньканні | |
ка́ньканнем | ка́ньканнямі | |
ка́ньканні | ка́ньканнях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)