канцыляры́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
канцыляры́зм |
канцыляры́змы |
| Р. |
канцыляры́зма |
канцыляры́змаў |
| Д. |
канцыляры́зму |
канцыляры́змам |
| В. |
канцыляры́зм |
канцыляры́змы |
| Т. |
канцыляры́змам |
канцыляры́змамі |
| М. |
канцыляры́зме |
канцыляры́змах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
канцыляры́зм м., лингв. канцеляри́зм
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канцыляры́зм, ‑а, м.
Слова або зварот мовы, характэрныя для стылю дзедавых папер і дакументаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канцеляри́зм лингв. канцыляры́зм, -ма м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)