Кану́ркі, каноркі ’карункі’ (Мат. Гом.)., у выніку перастаноўкі н ⇆ р.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кану́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кану́рка кану́ркі
Р. кану́ркі кану́рак
Д. кану́рцы кану́ркам
В. кану́рку кану́ркі
Т. кану́ркай
кану́ркаю		 кану́ркамі
М. кану́рцы кану́рках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)