кантракта́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кантракта́нт |
кантракта́нты |
| Р. |
кантракта́нта |
кантракта́нтаў |
| Д. |
кантракта́нту |
кантракта́нтам |
| В. |
кантракта́нта |
кантракта́нтаў |
| Т. |
кантракта́нтам |
кантракта́нтамі |
| М. |
кантракта́нце |
кантракта́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кантракта́нт м. контракта́нт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кантракта́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Арганізацыя або асоба, якія бяруць на сябе якія‑н. абавязацельствы па кантракту. // Арганізацыя, якая праводзіць кантрактацыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
контракта́нт кантракта́нт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)