кансула́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кансула́т |
кансула́ты |
| Р. |
кансула́ту |
кансула́таў |
| Д. |
кансула́ту |
кансула́там |
| В. |
кансула́т |
кансула́ты |
| Т. |
кансула́там |
кансула́тамі |
| М. |
кансула́це |
кансула́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кансула́т, -ту м., ист. консула́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
консула́т ист. кансула́т, -ту м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)