кансула́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кансула́т кансула́ты
Р. кансула́ту кансула́таў
Д. кансула́ту кансула́там
В. кансула́т кансула́ты
Т. кансула́там кансула́тамі
М. кансула́це кансула́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кансула́т, -ту м., ист. консула́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кансула́т м. разм. Konsulát n -(e)s, -e; гл. тс. консульства

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кансула́т

(лац. consulatus)

тое, што і консульства 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

консула́т ист. кансула́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Konsulát

n -(e)s, -e ко́нсульства; гіст. кансула́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)