кансе́рва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кансе́рва |
кансе́рвы |
| Р. |
кансе́рвы |
кансе́рваў |
| Д. |
кансе́рве |
кансе́рвам |
| В. |
кансе́рву |
кансе́рвы |
| Т. |
кансе́рвай
кансе́рваю |
кансе́рвамі |
| М. |
кансе́рве |
кансе́рвах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Кансе́рвы, размоўн. кансе́рва (адз. лік) ’прадукты харчавання, расфасаваныя ў герметычную тару’ (ТСБМ). Відавочна, з польск. konserva ’тс’ (XIX ст.), якое з італ. conserva ’захоўванне’ < conservare ’захоўваць у добрым стане’ < лац. cōnservāre ’захоўваць, берагчы’ (Слаўскі, 2, 428–429). Літаратурная форма ў мн. ліку — з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)