кансе́рва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кансе́рва кансе́рвы
Р. кансе́рвы кансе́рваў
Д. кансе́рве кансе́рвам
В. кансе́рву кансе́рвы
Т. кансе́рвай
кансе́рваю		 кансе́рвамі
М. кансе́рве кансе́рвах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кансе́рва ж. Konsérve [-və] f -, -n (часцей pl)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кансе́рвы, размоўн. кансе́рва (адз. лік) ’прадукты харчавання, расфасаваныя ў герметычную тару’ (ТСБМ). Відавочна, з польск. konserva ’тс’ (XIX ст.), якое з італ. conserva ’захоўванне’ < conservare ’захоўваць у добрым стане’ < лац. cōnservāre ’захоўваць, берагчы’ (Слаўскі, 2, 428–429). Літаратурная форма ў мн. ліку — з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)