кано́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кано́ннік |
кано́ннікі |
| Р. |
кано́нніка |
кано́ннікаў |
| Д. |
кано́нніку |
кано́ннікам |
| В. |
кано́ннік |
кано́ннікі |
| Т. |
кано́ннікам |
кано́ннікамі |
| М. |
кано́нніку |
кано́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кано́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кано́ннік |
кано́ннікі |
| Р. |
кано́нніка |
кано́ннікаў |
| Д. |
кано́нніку |
кано́ннікам |
| В. |
кано́нніка |
кано́ннікаў |
| Т. |
кано́ннікам |
кано́ннікамі |
| М. |
кано́нніку |
кано́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)