кандыда́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кандыда́тка кандыда́ткі
Р. кандыда́ткі кандыда́так
Д. кандыда́тцы кандыда́ткам
В. кандыда́тку кандыда́так
Т. кандыда́ткай
кандыда́ткаю		 кандыда́ткамі
М. кандыда́тцы кандыда́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кандыда́тка ж., разг. кандида́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кандыда́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Жан. да кандыдат (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кандыда́т, -а, М -да́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Асоба, якая намячаецца да выбрання, назначэння або для прыёму куды-н.

К. у дэпутаты.

2. чаго. Малодшая вучоная ступень, якая прысуджаецца пасля абароны дысертацыі, а таксама асоба, якая мае гэту ступень.

К. філалагічных навук.

|| ж. кандыда́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 1 знач.; разм.).

|| прым. кандыда́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кандида́тка кандыда́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)