кана́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кана́тнік
Р. кана́тніку
Д. кана́тніку
В. кана́тнік
Т. кана́тнікам
М. кана́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кана́тнік, -ку м., бот. кана́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́тнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства мальвавых, са сцябла якой атрымліваюць грубае валакно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́тник бот. кана́тнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́львавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мальвы. Мальвавыя кветкі.

2. у знач. наз. ма́львавыя, ‑ых. Сямейства раздзельна-пялёсткавых травяністых і дравяністых раслін (мальва, канатнік, кенаф, бавоўна і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кана́т ’тоўстая моцная вяроўка з валакна або дроту’ (ТСБМ), кына́т ’тс’ (Бяльк.). З рус. кана́т ’тс’, якое паводле Фасмера (2, 178) з н.-грэч. κανάτι < с.-грэч. καννάτα ’вяроўка’. Гл. яшчэ Шанскі, 2 (К), 42. Сюды ж кана́тнік ’травяністая расліна з сямейства мальвавых, са сцябла якой атрымліваюць грубае валакно’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)