канані́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Радавы артылерыі ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. канані́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канані́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канані́р канані́ры
Р. канані́ра канані́раў
Д. канані́ру канані́рам
В. канані́ра канані́раў
Т. канані́рам канані́рамі
М. канані́ру канані́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канані́р м., воен., уст. канони́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канані́р, ‑а, м.

Радавы артылерыі ў дарэвалюцыйнай Расіі.

[Ням. Kanonier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канони́р воен., ист. канані́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)