кана́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кана́нне
Р. кана́ння
Д. кана́нню
В. кана́нне
Т. кана́ннем
М. кана́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кана́нне ср. умира́ние; угаса́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. канаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.)

1. Паміраць у муках, канчацца.

К. у нечалавечых пакутах.

2. перан. Набліжацца да канца, канчацца.

|| наз. кана́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аго́нія, -і, ж.

Кананне, перадсмяротны стан арганізма.

|| прым. агані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капа́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. капа́ць. Кананне канала.

2. Дзеянне паводле дзеясл. капацца (у 1, 2 знач.). Залішняе кананне ў псіхалогіі чалавека характарызуюць і раннія апавяданні К. Чорнага. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самакапа́нне, ‑я, н.

Разм. Кананне ў сваёй псіхалогіі, душэўных перажываннях. Нарматыўная крытыка не дапускала ў верш с, як тады гаварылася, самакапання ў душы і размагнічанага самааналізу. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аго́нія, ‑і, ж.

Перадсмяротны стан арганізма, кананне. Вепр дзіка рохкнуў, выскачыў з рову і ўпаў на снег з разарваным жыватом і з выпаўшымі вантробамі, б’ючыся ў страшнай перадсмяротнай агоніі. Колас.

[Грэч. agōnia — змаганне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Скончыць кананне чаго‑н. Дакапаць бульбу. Дакапаць яму.

2. чаго. Накапаць дадаткова. Дакапаць буракоў.

3. што. Пракапаць да якога‑н. месца. Дакапаць канаву да дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угаса́ние

1. згаса́нне, -ння ср.;

2. згаса́нне, -ння ср.;

3. паміра́нне, -ння ср., кана́нне, -ння ср.; см. угаса́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)