Verbum

анлайнавы слоўнік

кана́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кана́нне ср. умира́ние; угаса́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. канаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́нне н Stérben n -s; Ábleben n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.)

1. Паміраць у муках, канчацца.

К. у нечалавечых пакутах.

2. перан. Набліжацца да канца, канчацца.

|| наз. кана́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аго́нія, -і, ж.

Кананне, перадсмяротны стан арганізма.

|| прым. агані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

decease [dɪˈsi:s] n. fml смерць, кана́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

demise [dɪˈmaɪz] n. fml (с)кана́нне, скон

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

капа́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. капа́ць. Кананне канала.

2. Дзеянне паводле дзеясл. капацца (у 1, 2 знач.). Залішняе кананне ў псіхалогіі чалавека характарызуюць і раннія апавяданні К. Чорнага. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

umieranie

н. паміранне; кананне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)