кана́дзіць
‘выпрошваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кана́джу |
кана́дзім |
| 2-я ас. |
кана́дзіш |
кана́дзіце |
| 3-я ас. |
кана́дзіць |
кана́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
кана́дзіў |
кана́дзілі |
| ж. |
кана́дзіла |
| н. |
кана́дзіла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
кана́дзь |
кана́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
кана́дзячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Вы́канадзіць ’выпрасіць безупыннай просьбай’ (КЭС, лаг.). Рус. калуж. ка́надить ’збіраць грошы, скнарнічаць, зберагаць’. Гл. канадзіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Канада́ ’жанчына, якая ўмее прасіць’, канадзіць ’выпрошваць’ (КЭС. лаг.), ігп. ’вельмі хацець’ (Сл. паўн.-зах.); смал. канайть ’прасіць’, арханг. ку́нда ’той, хто неадчэпна прыстае’. Няясна. Магчыма, звязапа з літ. gandas ’чуткі, гавэнда’. Параўн. семантычна блізкае ўкр. бойк. конападити ’канькаць’, ’назаляць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)