каміла́ўка, -і, ДМ -ла́ўцы, мн. -і, -ла́вак, ж.

Высокі цыліндрычны галаўны ўбор — ганаровая ўзнагарода праваслаўным святарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каміла́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каміла́ўка каміла́ўкі
Р. каміла́ўкі каміла́вак
Д. каміла́ўцы каміла́ўкам
В. каміла́ўку каміла́ўкі
Т. каміла́ўкай
каміла́ўкаю		 каміла́ўкамі
М. каміла́ўцы каміла́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каміла́ўка ж., церк. камила́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каміла́ўка, ‑і, ДМ ‑лаўцы; Р мн. ‑лавак; ж.

Высокі цыліндрычны галаўны ўбор з аксаміту, які даецца праваслаўным свяшчэннікам як знак узнагароды. Перад .. [вяскоўцамі] стаяў .. бацюшка ў пазалочанай рызе з камілаўкаю на галаве. Чарот.

[Грэч. kamēkaukion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камила́вка церк. каміла́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)