камуна́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
камуна́рскі |
камуна́рская |
камуна́рскае |
камуна́рскія |
| Р. |
камуна́рскага |
камуна́рскай
камуна́рскае |
камуна́рскага |
камуна́рскіх |
| Д. |
камуна́рскаму |
камуна́рскай |
камуна́рскаму |
камуна́рскім |
| В. |
камуна́рскі (неадуш.)
камуна́рскага (адуш.) |
камуна́рскую |
камуна́рскае |
камуна́рскія (неадуш.)
камуна́рскіх (адуш.) |
| Т. |
камуна́рскім |
камуна́рскай
камуна́рскаю |
камуна́рскім |
камуна́рскімі |
| М. |
камуна́рскім |
камуна́рскай |
камуна́рскім |
камуна́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
камуна́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Член камуны (у 1 знач.).
2. Удзельнік Парыжскай камуны.
|| прым. камуна́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мітрэ́нжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.
Разм. Трывожыць, непакоіць, уносіць сумятню, разлад у што‑н. Мітрэнжылі камары і разам з сасновымі калючымі лапкамі лезлі ў вочы. Пташнікаў. І мітрэнжыць не дазволім Лад наш камунарскі. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)