кампенса́тар

‘прыбор’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кампенса́тар кампенса́тары
Р. кампенса́тара кампенса́тараў
Д. кампенса́тару кампенса́тарам
В. кампенса́тар кампенса́тары
Т. кампенса́тарам кампенса́тарамі
М. кампенса́тары кампенса́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кампенса́тар

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кампенса́тар кампенса́тары
Р. кампенса́тара кампенса́тараў
Д. кампенса́тару кампенса́тарам
В. кампенса́тара кампенса́тараў
Т. кампенса́тарам кампенса́тарамі
М. кампенса́тару кампенса́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кампенса́тар м.

1. (о человеке) возмести́тель;

2. тех. компенса́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампенса́тар, ‑а, м.

Усякі прыбор, прызначаны ўраўнаважваць уздзеянне знешніх фактараў (тэмпературы, ціску, скорасці і інш.) на работу механізмаў.

[Ад лац. compensare — ураўнаважваць, ураўноўваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возмести́тель кампенса́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

компенса́тор спец. кампенса́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)