кампараты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кампараты́ў |
кампараты́вы |
| Р. |
кампараты́ва |
кампараты́ваў |
| Д. |
кампараты́ву |
кампараты́вам |
| В. |
кампараты́ў |
кампараты́вы |
| Т. |
кампараты́вам |
кампараты́вамі |
| М. |
кампараты́ве |
кампараты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кампараты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).
Граматычная катэгорыя прыметніка і прыслоўя, якая абазначае большую ступень праяўлення прыметы ў параўнанні з той жа прыметай, названай у звычайнай ступені (напр., лепшы, лепш, цяплейшы, цяплей).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)