кампа́ктны, -ая, -ае.

1. Сціснуты шчыльна, без прамежкаў.

Кампактная маса.

2. Які займае мала месца пры вялікай змяшчальнасці.

Кампактная сумка.

|| наз. кампа́ктнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампа́ктны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кампа́ктны кампа́ктная кампа́ктнае кампа́ктныя
Р. кампа́ктнага кампа́ктнай
кампа́ктнае
кампа́ктнага кампа́ктных
Д. кампа́ктнаму кампа́ктнай кампа́ктнаму кампа́ктным
В. кампа́ктны (неадуш.)
кампа́ктнага (адуш.)
кампа́ктную кампа́ктнае кампа́ктныя (неадуш.)
кампа́ктных (адуш.)
Т. кампа́ктным кампа́ктнай
кампа́ктнаю
кампа́ктным кампа́ктнымі
М. кампа́ктным кампа́ктнай кампа́ктным кампа́ктных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кампа́ктны компа́ктный;

к. шрыфт — компа́ктный шрифт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампа́ктны, ‑ая, ‑ае.

Сціснуты шчыльна, без прамежкаў. Кампактная маса. // Які займае мала месца пры вялікай змяшчальнасці. Кампактнае абсталяванне.

•••

Кампактны шрыфт гл. шрыфт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лака́льна-кампа́ктны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лака́льна-кампа́ктны лака́льна-кампа́ктная лака́льна-кампа́ктнае лака́льна-кампа́ктныя
Р. лака́льна-кампа́ктнага лака́льна-кампа́ктнай
лака́льна-кампа́ктнае
лака́льна-кампа́ктнага лака́льна-кампа́ктных
Д. лака́льна-кампа́ктнаму лака́льна-кампа́ктнай лака́льна-кампа́ктнаму лака́льна-кампа́ктным
В. лака́льна-кампа́ктны (неадуш.)
лака́льна-кампа́ктнага (адуш.)
лака́льна-кампа́ктную лака́льна-кампа́ктнае лака́льна-кампа́ктныя (неадуш.)
лака́льна-кампа́ктных (адуш.)
Т. лака́льна-кампа́ктным лака́льна-кампа́ктнай
лака́льна-кампа́ктнаю
лака́льна-кампа́ктным лака́льна-кампа́ктнымі
М. лака́льна-кампа́ктным лака́льна-кампа́ктнай лака́льна-кампа́ктным лака́льна-кампа́ктных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

компа́ктный кампа́ктны;

компа́ктная печа́ть, компа́ктный шрифт кампа́ктны друк (шрыфт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кага́н ’вага ў студні з жураўлём’, ’саха ў студні з жураўлём’ (ДАБМ), ’вочап у студні з жураўлём’ (драг., Нар. сл.). Гэтыя назвы ўтвараюць кампактны арэал на зах. Палессі. Магчыма, сюды ж адносіцца рус. маск. каган ’жэрдка, якой умацоўваюць снапы або сена на возе’. Такая паралель не дазваляе меркаваць аб вузкалакальным пераносе ад каган, да якога ўзыходзіць каганец (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сці́слы ’выкладзены коратка, лаканічны; кароткі’ (ТСБМ), сьці́слы, сьці́склы ’сціснуты, шчыльны; кампактны’ (Ласт.), сці́слы, сці́склы, сці́склівы ’ашчадны, скупаваты’ (брасл., паст., смарг., Сл. ПЗБ), сці́слы ’сціпла, ашчадна жывучы’ (Нас.), ’ашчадны, скупы’ (Бяльк.), ’скупы, прагны’ (Ян., Жд. 2), ’вельмі скупы, хцівы’ (Растарг.), сці́склы ’эканомны’ (Ян.), сці́склівы ’ашчадны, які намарна нічога не пусціць’ (Варл.), сці́слівы ’сарамлівы’ (Мат. Гом.). З польск. ścisły, старое ścisliwy, ściskły ’шчыльны; дакладны; скупы’, якое ад ściskać ’сціскаць’ < ciskać ’ціскаць’ (Брукнер, 530; Борысь, 614).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нажалопкацца ’наглытацца’ (гродз., Цых.), нажолупицца ’наглытацца не жаваўшы’ (ТС), нажлопацца ’напіцца гарэлкі, нахлябтацца’ (Сл. ПЗБ), рус. прыбалт. нажелубиться ’наесціся’, польск. nażłopać się ’нахлябтацца’. Экспрэсіўныя словы, у аснове якіх ляжыць каранёвы элемент *žlop‑ (параўн. польск. zlopać ’прагна піць’), які чаргуецца са *žlok‑ (параўн. жлокаць ’хлябтаць’, нажлокацца ’нахлябтацца’ (Нас.), што могуць узыходзіць да лопаць ’жэрці’, локаць ’хлябтаць’ з узмацненнем пры дапамозе пачатковага ж- (гл. жлокаць)). Звяртае на сябе ўвагу значнае падабенства ў семантыцы і фанетыцы літ. iluöbti ’жэрці, глытаць вялікімі кавалкамі’ да славянскіх форм, таксама як і паралелізм žluobti: iluöbas ’кармушка (для каровы)’ і адпаведных славянскіх форм і назоўніка жолаб (żłób) ’драўлянае карыта; кармушка’, што, улічыўшы кампактны арэал распаўсюджання экспрэсных слоў, магло б сведчыць аб запазычанні ці хутчэй аб агульным паходжанні названых слоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шрыфт, ‑у, М ‑фце; мн. шрыфты, ‑оў; м.

1. Камплект друкарскіх літар пэўнага размеру і формы, неабходны для набору якога‑н. тэксту; сістэма рэльефных выпуклых літар, знакаў прыпынку ў пішучай машынцы. У кузаве ляжаў цэлы рулон газетнай паперы і скрынкі з шрыфтамі. Новікаў. // Характар, тып друкарскіх літар, а таксама іх адбітак. Дробны шрыфт. □ Ля кіёска тоўпіліся людзі, усхвалявана перачытвалі кароткае паведамленне, якое вылучалася на першай старонцы вялізным шрыфтам. Лынькоў.

2. Графічныя асаблівасці чыйго‑н. почырку; форма, рысунак, характар напісаных ці намаляваных літар. Звыкшыся крыху са шрыфтам, я чытаў новы верш лепш, чым першы. Бядуля.

•••

Гатычны шрыфт — шрыфт, які характарызуецца вузлаватасцю і зломам літар (ужываецца ў Германіі і некаторых іншых краінах).

Кампактны шрыфт — сціслы, дробны шрыфт.

Светлы шрыфт — друкарскі шрыфт з тонкімі лініямі літар.

[Ням. Schrift.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)