камене... (а таксама каменя...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да каменя (у 1 і 3 знач.), напр.: каменеапрацоўка, каменеапрацоўчы, каменедрабілка, каменеадліваны (які мае адносіны да адліўкі з каменя), каменеўборачны, каменешліфавальны, каменевыдзяляльны, каменеўтварэнне;

2) які змяшчае ў сабе камень (у 1 знач.), напр., каменебетон;

3) падобны на камень (у 1 знач.), напр., каменепадобны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каменя... (гл. камене...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «камене...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: каменябітны, каменяломня, каменячос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменя... (гл. камене...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «камене...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: каменябітны, каменявар, каменяліты, каменяломня, каменярэз, каменячосны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ка́мень

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ка́мень
Р. Ка́меня
Д. Ка́меню
В. Ка́мень
Т. Ка́менем
М. Ка́мені

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саркафа́г, -а, мн. -і, -аў, м.

У старажытных народаў: грабніца ў выглядзе труны (звычайна з каменя).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́мень

‘абломак такой пароды; кусок каштоўнага мінералу’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́мень камяні́
Р. ка́меня камянёў
Д. ка́меню камяня́м
В. ка́мень камяні́
Т. ка́менем камяня́мі
М. ка́мені камяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каме́я, -і, мн. -і, -ме́й, ж.

Упрыгожанне з рэльефнай разьбой са слаістага разнаколернага каменя або ракавіны (у брошках, пярсцёнках).

Пярсцёнак з камеяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

1. Адколаты кавалак чаго-н.

С. каменя.

2. перан. Дакладнае падабенства, копія з чаго-н.

Сколкі чужых думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алхі́мія, -і, ж.

Пошукі спосабаў ператварэння простых металаў у каштоўныя пры дапамозе так званага філасофскага каменя ў данавуковы перыяд развіцця хіміі.

|| прым. алхімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обсе́чка ж. (действие) абсяка́нне, -ння ср.;

обсе́чка ка́мня абсяка́нне ка́меня;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)