каме́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каме́нне
Р. каме́ння
Д. каме́нню
В. каме́нне
Т. каме́ннем
М. каме́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каме́нне, -я, н., зб.

Камяні.

Збіраць к. ў кучы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каме́нне ср., собир. ка́мень м.; ка́мни мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каме́нне, ‑я, н., зб.

Камяні. Час ад часу падковы непрыемна звякаюць па каменні. Камення тут шмат. Брыль. На гэтым ручайку выкапалі сажалку, аблажылі яе берагі каменнем. Колас.

•••

Закідаць каменнем гл. закідаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадва́льваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Адваліць усё, многае.

П. каменне ад сцяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўскіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і паўскі́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

Ускінуць усё, многае.

П. каменне на падводу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

друз, -у, м.

Раздробленае каменне, цэгла і пад., якія ўжыв. для дарожных або будаўнічых работ.

Машыны вазілі цагляны д.

|| прым. дру́завы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паперакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і паперакі́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Перакідаць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. каменне пад сцяну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каменячо́с, ‑а, м.

Рабочы, які абчэсвае камень, каменне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменябо́ец, ‑бойца, м.

Рабочы, які разбівае каменне на шчэбень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)