каме́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каме́дны каме́дная каме́днае каме́дныя
Р. каме́днага каме́днай
каме́днае		 каме́днага каме́дных
Д. каме́днаму каме́днай каме́днаму каме́дным
В. каме́дны (неадуш.)
каме́днага (адуш.)		 каме́дную каме́днае каме́дныя (неадуш.)
каме́дных (адуш.)
Т. каме́дным каме́днай
каме́днаю		 каме́дным каме́днымі
М. каме́дным каме́днай каме́дным каме́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каме́дны каме́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каме́дзь, -і, ж. (спец.).

Густы клейкі сок некаторых раслін, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. каме́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каме́дный каме́дны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Камо́тны ’пацешны, жартаўлівы’ (гродз. Сл. паўн.-зах.). Няясна, да камедны (?) < камедыя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каме́дыя ’разнавіднасць драматычнага твора’ (ТСБМ), ’смешнае відовішча’ (КЭС, лаг.), камэ́дзія ’камедыя, смех’ (Бяльк.), кумэ́дзія ’смешная падзея’ (Бяльк.); каме́дна ’смешна’ (Ян.; браг. Мат. Гом.), камэ́дна ’тс’ (Бяльк.), карэліц. каме́дны ’смешны’ (Ян.), камэдзіць ’гарэзіць, жартаваць’; камадыя́н ’камедыянт’, камадыяніцца ’вычвараць’ (КЭС, лаг.), ’капрызіць’ (Сцяшк. Сл.). Ст.-бел. комедия, комедея ’камедыя’ (пач. XVII ст.). Са ст.-польск. komedia, якое з лац. cōmoedia < ст.-грэч. κομῳδία ’тс’ < κῶμος ’гулянка, вясёлая працэсія’ + ᾠδή ’спеў’ (Бчмыка. Запазыч. 163; Слаўскі, 2, 379).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)