ка́ліевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́ліевы ка́ліевая ка́ліевае ка́ліевыя
Р. ка́ліевага ка́ліевай
ка́ліевае		 ка́ліевага ка́ліевых
Д. ка́ліеваму ка́ліевай ка́ліеваму ка́ліевым
В. ка́ліевы (неадуш.)
ка́ліевага (адуш.)		 ка́ліевую ка́ліевае ка́ліевыя (неадуш.)
ка́ліевых (адуш.)
Т. ка́ліевым ка́ліевай
ка́ліеваю		 ка́ліевым ка́ліевымі
М. ка́ліевым ка́ліевай ка́ліевым ка́ліевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́ліевы ка́лиевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́ліевы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і калійны. Каліевая соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́лій, -ю, м.

Хімічны элемент, мяккі метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. ка́ліевы, -ая, -ае і калі́йны, -ая, -ае.

Каліевыя солі.

Калійныя ўгнаенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́лиевый ка́ліевы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

артакла́з, ‑у, м.

Каліевы палявы шпат, пародаўтваральны мінерал, якому ўласцівы белы, шэры, ружовы і інш. колеры; шырока выкарыстоўваецца ў шкляной і керамічнай прамысловасці.

[Грэч. orthos — прамы і klasis — разлом.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)